Pogoda, w ostatnich dniach nie zachęca do spacerów.
Dlatego polecam czytanie i oglądanie np. albumów o Nadbużańskim Podlasiu.
Moje ulubione, to dzieła wielkiego mistrza fotografii - śp. Artura Tabora. Wspaniale oddaja urok tej, kresowej ziemi.
Album pt. "Bug.Nadbużańskie Podlasie" ukazał sie w 1999roku, a dzisiaj ma wartość historyczną. Artur oprócz przyrody, pokazał w nim ludzi żyjących nad Bugiem. "Nadbużańska wieś... To już chyba naprawdę ostatni region w Polsce, gdzie można jeszcze obejrzeć tonącą w zieleni tradycyjną wieś, w większości z drewnianą zabudową, gdzie chaty mają malowane okiennice, a często także artystycznie wycięte nadokiennice i ganki oraz gdzieniegdzie strzechy, gdzie w przydomowych ogródkach rosną malwy, słoneczniki, peonie, georginie, nagietki, lwie paszcze, smolinosy i astry, gdzie na drewnianych płotach wiszą gliniane garnki i skaczą koty.(...)"
Zachwycał się wiejskim życiem. Błyskawicznie nawiązywał kontakty, uwielbialy go wszędobylskie dzieciaki. "Dzieci - zawsze pierwsze do rozmów i niezwykle ciekawe... Co pan robi? A co to jest? Może popatrzeć? i tak bez końca. (...) Beztroskie, szcześliwe dzieciaki. Sam miałem takie dzieciństwo u babci i dziadka na wsi; dzisiaj wiem jakie to było ważne i jaki pozostawiło we mnie ślad. Teraz taki świat odnajduję nad nadbużańskiej wsi, gdzie dzieci mają świetny kontakt ze zwierzetami domowymi i potrafią się z nimi porozumieć. "
Pisał dalej: "Dolina Bugu to rejon pogranicza kulturowego i religijnego, gdzie zetknęły się ze sobą chrześcijańskie tradycje Wschodu i Zachodu i gdzie obok siebie zyli wyznawcy rzymskiego katolicyzmu oraz prawosławia, a później unici i neounici" (fragmenty z albumu "Bug. Pejzaż nostalgiczny"). Dawna "wieś" odchodzi z każdym latem, ale jeszcze można zobaczyć, sfotografować, namalować co nieco, trzeba tylko umieć patrzec z miłością na otaczający świat przyrody i ludzi. . .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz